Kara Kıta’da Bir Derinlik – Afrika’da Çocuk Olmak

Afrika’da Çocuk Olmak konulu kompozisyon yarışmamızın ikincisi :

KARA KITADA BİR DERİNLİK

Hayallerin beyaz kaldığı kara kıtada hayatta kalma mücadelesi vermenin adıdır, Afrika’da Çocuk Olmak …

Kimi zaman sevgi dolu bir tebessüm, kimi zaman acıların gizlendiği bir gözyaşı… Anlayabilmek lazım Afrikalı çocuğun bakışındaki derin manayı ya da onun gözünden korkularına, hayallerine, umutlarına bakabilmeyi…

Afrikalı çocuğun bakışındaki derinliğim ben. Kara çocuğun kara gözlerindeki derinlik… Dünyaya gözlerimi açtığımda daha annemin sütünün tadına varamadan, kucağının şefkatli sıcaklığını alamadan çoktan büyümüştüm zaten. Sırtımda taşıdığım kardeşim, yüzümdeki tebessüm sebebim iken sorumluluklarım başlamıştı erkenden…

Temiz olmadığı için hastalıklar eksik olmasa da suya hasret yürüyorum yollarda. Minik bedenimden daha ağır belki ama onun bir damlası için bekliyorum sırada. Çünkü su gerçekten âb-ı hayattır Afrika’da…

Elimde bir tabak mesafeleri kat ediyorum rızkımı bulma umuduyla. Bazen açlığımı unutmak için eğleniyorum boş şişe ve birkaç tahta parçasından oluşan oyuncaklarımla. Soğuk gecelerde yıldızlara bakarak uykuya dalıyorum; bir bardak su, bir kuru ekmek ile rüyalarımı süslüyorum. “Hüdâ rezzâk-ı âlemdir, rızıksız kul bırakmaz elbet” diyerek sabretmeyi öğreniyorum bu diyarda…

Belki rengârenk kıyafetlerim yok burada, zaten bildiğim tek renk beyaz ve kara. Afrika’nın sıcağı tenimi yaksa da isyan etmek olmaz Yaradana, “Elhamdülillah” demek yeter bana…

Kuru bir dal gibi kollarım ve bacaklarım; sayılabilen kaburgalarım; içi sıvı dolu şiş bir karnım, işte benim uzuvlarım. Gözlerime yansısa da acılarım, hayatta olduğum için Hazreti Allah’a şükretmem lazım.

Çubuktan kalemim, kömür suyundan mürekkebim, tahta levha üzerine yazdığım Arapça harflerim ve kalbime nakşettiğim bilgilerim… Bunlar benim hayata tutunma nedenim. Kızgın kumlar da olsa, ilim öğrendiğim mekâna hürmet ederim.

Gördüğüm zaman köşe bucak kaçtığım beyaz adam en büyük korkum. Beyaz çocuğun yerinde olmak, başımın okşanması, elimin tutulması tek umudum. Her şeye sahip olup mutsuz olmaktansa küçük bir şeker ve balon mutlu olmama yeter de artar bana.

Hayatın tüm zorluklarını küçük yaşta görmeme rağmen Rabbime kanaat ederim. Eksik olmaz yüzümdeki tebessüm, kalbimdeki umut ve bitmeyen hayallerim… Belki de bir gün açlıktan ve susuzluktan gözlerimi kapatıp kara kıtaya “elveda” derim…

MUAZZEZ ARSLAN

Telif hakkı Diversity Farklılık Derneği’ne aittir.